ශ්‍රී ලංකාවේ ජනප්‍රියම සිනමා තාරකාවක් වන මාලිනී ෆොන්සේකා මහත්මිය අද අප අතරින් සමුගෙන ගියා. ඇය 78 වියේ පසුවුණා.
ඉදිරි දින කිහිපයේදී, ඇය සිනමාව සඳහා කල දායකත්වය, සන්නිවේදනයේ සහ කලා ක්ෂේත්‍ර වල ඇති කළ බලපෑම, සහ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රයේ පිවිසීම ගැන බොහෝ ලිපි ලියවනු ඇත. මේ මා මිත්‍ර රමේශ් ගේ කථාව.
“මාලනිය අවිවාදයෙන්ම අපේ නිලි රැජිනය. ඇයට ජාතික අවමංගලයක්ද ලබාදෙනු ඇත. සෑම කෙනෙකුම ඇය අගය කරමින් ශෝකය පළ කරනු ඇත. ඇය වගේ පුද්ගලයෙකු අහිමි වීම අප සමාජයට විශාල පාඩුවකී.
මටත් ඇයගේ රඟපෑම්, සිනමා කලාවට ඇති කළ දැක්ම, සහ ශක්තිය, ලිව් උල්මන්ගේ රඟපෑම්වල ඇති කවියක් මෙන් දැන් මතකයෙට පැමිණෙයි.
කෙසේ වෙතත්, බොහෝ දෙනා මේ අතිවිශිෂ්ට කලාකාරියගෙ තවත් පැත්තක් නොදන්නේය. අන් අය නොදන්නා – මා පමණක්ම දන්නා – පැත්තක් ඇත්තේය.
මාලිනී කියන රංගන ශිල්පිනියට වඩා මට මතකයෙ තියෙන්නෙ ජීවිතය පරදුවට තබා, 1983 කළු ජූලි වැටුන දවස්වලදි මටත්, මගේ පවුලෙ අයත් ජීවිත බේරාගත් වගේම, තර්ජන නොසලකා හරින බියක් නැති මනුෂ්‍යාත්මය පිරුණු කෙනෙක්.
එකල මට වයස 15ක් වුණා. අම්මා කිව්වෙ අපි නව මහල් නිවාසයක පදිංචියට යනවා කියලා. ඒ නිවසේ අසල්වැසියක් වුනෙ කවුරුද? මාලිනී ෆොන්සේකා.
එක හරියට 1950 දශකයේ ඇමරිකානු තරුණයෙකුට Marilyn Monroe තමන්ගේ අසල්වැසියක් වුණා වගේ එකක්.
ලංකාවෙ එදා මාලිනී Marilyn, Judy Garland, Ava Gardner, Ingrid Bergman, Julia Roberts, Cate Blanchett, Jennifer Lawrence – ඒ හැමෝගේම සංකලනයක්.
අපි ඇයව තාරකාවක් ලෙස හැඳින්නා. නමුත් ඇය අපේ පවුලෙ අයෙක් වගේ සරලව ලෙස අප සමග කතා කළේ.
ඇය ඉංග්‍රීසි කතාව හොඳින් දන්නෙ නැහැ කියලා, මගේ අම්මාගෙන් ඉගෙනගන්න අවශ්‍ය බව කිව්වා.
ඉන් පසුව සතියකට වරක්, අම්මා පොත් රැගෙන ඇය ගේ ගෙදර ගියා. ඇය මගෙන් ඇසුවා, “ඔයා සිනමාවට ආසද?” කියලා.
මම තරප්පුපෙලේ මුණ ගැසෙන විටත් ඇය නැවතී අහනව, “අද කොහොමද ඔයාගේ අධ්‍යාපනය?” කියලා
අපි ඒ විදිහට ඉන්න හුරු වුණා.
– ඒක වුනේ 1983 ජූලි 25දා. –
උතුරෙ දෙමළ LTTE මිනීමරුවෝ 13ක් වගේ සිංහල සෙබළුන් මරා දැමුවා. මළ සිරුරු කොළඹට ගෙනාපු වහාම, සිංහල ජනතාව කෝපයෙන් දෙමළ ජනතාවට මාරක ප්‍රහාරයක් කළා.
අපේ ගෙදරත් එදා දවසම කම්පාවෙන් පිරුණු තැනක් වුණා. අම්මා දෙමළ පොත් සඟවාගෙන “The Lord’s Prayer” කියනවා. බේරෙන්න නම් ඉතිං තියෙන්නෙ වහලෙන් පනින්න එක තමා කියලා, එහෙම සැලසුම් හදාගෙන හිටියා.
ඒ වෙලාවෙ 15 හැවිරිදි මට මතකයි – මම හිතුවෙ අපේ මරණය වලක්වන්න බැහැ කියලා.
කඩු, පොලු එකතු කරගත් කණ්ඩායමක් අපේ ලේන් එකට ආවා. ඔවුන්ව නැවැත්තුවෙ මාලිනී. ඇය මම දැකපු නිර්භයම කාන්තාව.
කවදාවත් පිට අයෙකුගේ ජීවිත බේරීම සඳහා තමන්ගේ ජීවිතය පරදුවට තැබූ රංගන ශිල්පිනියක නැහැ.
ඔවුන් ඇය දැක්කාම වහන් වෙලා ආපහු හැරී ගියා. ඒකට හේතුව ඇගේ රංගන ප්‍රභාවයයි. නමුත් එහි වඩා වටිනා දේ ඇයගේ “මිනිස්කම”යි.
පසුව ඇය අපව ඇගේ ගෙදරට ගෙන්න ගත්තා. පස්සේ ඇයත් ඇගේ පෙම්වතාවත් තවත් දෙමළ පවුල් බේරගන්න Jeep එකෙන් පිටව ගියා.
අපි ඊළඟ දවස් කිහිපය ඇයගේ ගෙදර නිදා ගත්තා.
මම කියන්නෙ – ඇය අපේ Guardian Angel කියලා
අවුරුදු 2කට පස්සේ ලංකාවට ආවම, ඇය වෙන නිවසකට මාරු වී ගොස්.
කාලෙකින් පස්සේ පීටර්ස්බර්ග් හීදි අපි නැවත හමුවනවා. මම කිව්වෙ “ඔබට නම් මාව මතකද දන්නේ නෑ?” කියලා. ඇය සිනාසෙමින් කිව්වෙ, “රමේෂ්, ඔයාගේ අම්මාටත් නංගිටත් කොහොමද?” කියලා.
ඒ තරමට ඇයට මාව මතක තිබ්බා.
එදා රාත්‍රිය, මම ඇයට ප්‍රසිද්ධියේම ස්තූති කළා. 1983දී අපේ පවුලේ ජීවිත බේරගත්ත එකට.
අද ඇගේ මරණය ඇසුවම මට දැනුනේ තදබල ශෝකයකි.
මම ජීවිතේම මතක තියාගෙන ඉන්නෙ – ඇයගේ සරල සිනහව, හිත වැදුන කතා, සහ ඇයගේ සංගීත ආදරය – Captain & Tennille වගේ ගීත.
මාලිනී ෆොන්සේකා – ශ්‍රී ලංකා සිනමාවට පමණක් නෙවෙයි – මටත්, මගේ පවුලටත් ජීවිතයක් දුන්නා.
Ruwini Tharanga Fonseka ෆේස්බුක් ගිණුමෙන්..
ඔබේ ප්‍රතිචාරය කුමක්ද ?
